Tama bobrowa
Bobry zostały świetnie wyposażone przez naturę w „narzędzia” umożliwiające obróbkę drewna. Są to potężne mięśnie szczęk i ostre siekacze, pokryte z zewnątrz warstwą bardzo twardego, żółtego szkliwa. Ściera się ono znacznie wolniej niż wewnętrzna część zęba, dzięki czemu jego część tnąca przyjmuje dłutowaty kształt. Siekacze (jak i pozostałe zęby) bobrów rosną przez całe życie, ale stale są ścierane więc ich długość u dorosłych zwierząt w zasadzie pozostaje bez zmiany. Odcięte gałęzie bobry ciągną po lądzie przy pomocy zębów, zaś grube kawałki pnia często toczą używając przednich łap. Komunikaty głosowe wydaje bardzo rzadko. Przed niebezpieczeństwem ostrzega innych członków stada poprzez głośne uderzanie ogonem o wodę.
Zwykle łatwiej niż bobra zobaczyć ślady jego działalności. Więcej na temat śladów działalności bobrów dowiesz się z naszego filmu.
Tamy
Aby zbudować tamę bobry początkowo umocowują zaostrzone kawałki gałęzi w dnie. Jednocześnie układają między nimi inne – poprzecznie do kierunku prądu. Następnie uszczelniają konstrukcję mułem, piaskiem błotem lub darnią. Następnie bobry układają kolejną warstwę pni i gałęzi poprzetykanych gęsto kamieniami. Cała konstrukcja jest w miarę potrzeb uszczelniana i przebudowywana. Zwykle po pewnym czasie tama przyjmuje stromy kształt od strony nowo powstałego rozlewiska
Żeremia
Najczęściej bobry na początku mieszkają w wykopanych przez siebie norach. Mają one zwykle długość nawet kilkudziesięciu metrów, skomplikowany kształt, wiele wyjść i kanałów wentylacyjnych. Jeśli brzegi są takie, że nory te okazują się trwałe bobry mogą w nich mieszkać stale, w innych przypadkach budują żeremia. Z daleka wyglądają jak bezładna kupa gałęzi i błota, w rzeczywistości zaś są dość skomplikowaną budowlą.
Aktualizacja:
30 lipca 2020 r. – kliknij tutaj
14 sierpnia 2020 r. – kliknij tutaj
31 sierpnia 2020 r. – kliknij tutaj
15 września 2020 r. – kliknij tutaj