Rozwój płazów

U większości polskich gatunków płazów rozwój odbywa się w okresie wiosennym. Po wybudzeniu się z zimowej hibernacji płazy wędrują do zbiorników wodnych, by odbyć w nich gody i złożyć jaja – skrzek. Wyjątkiem wśród naszych płazów jest salamandra, która nie skład jaj, a rodzi do wody larwy. Zapłodnienie u płazów jest zewnętrzne W środowisku wilgotnym, najczęściej zbiorniku wodnym, przebiega rozwój larwy – kijanki. Forma młodociana po przejściu przeobrażenia, po ok 3 miesiącach, jako miniaturka osobnika dorosłego może opuścić zbiornik.
U większości gatunków występuje dymorfizm płciowy. Samice są często większe niż samce. Niektóre płazy przybierają szatę godową np. samce żaby moczarowej, które można spotkać na Barbarce, w czasie godów przybierają jasnobłękitne lub jasnofioletowe zabarwienie, co jest wyjątkiem wśród europejskich płazów bezogonowych.
Na Barbarce wczesną wiosną na przełomie marca i kwietnia obserwujemy w dużych ilościach, wybudzone z hibernacji i migrujące w stronę wody ropuchy szare, żaby trawne i żaby moczarowe.
Możemy w tym czasie posłuchać ich godowych odgłosów, a także obserwować składanie skrzeku. Po około dwóch tygodniach dorosłe osobniki wracają do lasu, a w stawie pozostają ich larwy – kijanki. Kijanki rozwijają się w wodzie do początku wakacji, kiedy to możemy obserwować wyjście młodziutkich ropuszek i żab z wody. Wędrują one wtedy w dużych skupiskach w stronę lasu, gdzie spędzają następnie większość swojego życia, a do wody wracają tylko na czas wiosennych godów.
W maju w naszym stawie pojawiają się zielone żaby wodne, które w tym czasie odbywają gody. Żaby wodne po okresie godowym pozostają w wodzie.

Skip to content